لیبیدو در آثار فروید

* لیبیدو شکل اختصاریِ لیبیدوی جنسی است و عبارت است از تظاهرات دینامیکِ موجود در حیات نفسانی که به موجب رانش های جنسی حاصل می شوند. لیبیدو در عین حال به معنای منبع انرژی جنسی آدمی است و موجب اصلی تنظیم یا تسلسل اشکال مختلف موجود در ارضای رانش های* او به شمار می رود.

** نظریه ی مربوط به لیبیدو تعبیر دیگری از نظریه در باب احوال قلبی است. لیبیدو عنصری است که پیدایش مراحل مختلف رشد روانی- جنسی کودک را- اعم از دهانی، مقعدی و تناسلی- موجب می شود.
مرحله ی کمون که بر دوره ی ادیپی تأخر دارد و مقدم بر دوران بلوغ است، مرزی است که این مراحل را به عنوان دو دوره ی خاص از افزایش لیبیدو از هم جدا می کند. زیرا مرحله ی کمونِ میل جنسی(6-7 سالگی تا 11-12 سالگی) درواقع توقفی است از انفجار لیبیدویی دوران کودکی و نشان دهنده ی این است که جنسیت انسان* واجد دو مرحله ی مهم است که دوره ی قبل و بعد از دوره ی کمون را تشکیل می دهند.
این امر درک تثبیت و سیر قهقرایی لیبیدو را به عنوان عامل تعیین کننده ی عوارض مترتب بر بیماری های نفسانی امکان پذیر می کند.
نظریه ی مربوط به لیبیدو با وارد شدن مفهوم «لیبیدویِ من نفسانی» و نارسیسیسم* در روان کاوی دچار تزلزل شد.

*** مفهوم لیبیدو اهمیت شایان توجه حیات روانی- جنسی و همچنین سهم رانش زندگی را در آن نمودار می سازد.